Prawne aspekty zwalczania cyberprzestępczości

Na świecie ofiarą cyberprzestępców padło  ponad 460 milionów użytkowników sieci komputerowych. Cyberprzestępczość stała się prostsza w miarę postępu technologicznego. Przestępcy nie muszą już wykazywać się ponadprzeciętnymi umiejętnościami technicznymi, aby stanowić zagrożenie. Narzędzia programowe pozwalają użytkownikowi zlokalizować otwarte porty lub zmienić ustawienia hasłowe. Niestety wykrywalność sprawców tych przestępstw nie jest prosta. Cyberprzestępczość jest nową i jedną z najszybciej rozwijających się form przestępczości transgranicznych. Internet stał się niemal niezbędnym elementem życia  codziennego, dzięki któremu można przekazywać informacje i komunikować się z całym światem, dlatego przestępcy wykorzystują związane z tym możliwości. Obecnie z cyberprzestrzeni korzysta kilka miliardów użytkowników, dlatego jest to idealna przestrzeń dla przestępców, którzy pozostając anonimowi uzyskują dostęp do naszych danych osobowych, które świadomie lub  nieświadomie umieszczana jest  w sieci. Ze względu na anonimowość, jaką zapewnia cyberprzestrzeń[1]., trudno jest organom ścigania zidentyfikować i namierzyć przestępców. Wiadomo jednak, że ponad trzy czwarte cyberprzestępstw powiązanych jest z przestępczością zorganizowaną. Cyberprzestępczość gwałtownie przerodziła się w biznes, którego zyski mogą rocznie przekraczać trzy biliony dolarów amerykańskich. Bez odpowiedniego prawodawstwa i zdolności państw do skutecznego działania walka z tym rodzajem przestępczości okazuje się trudna, dlatego niezbędna jest  ogólnoświatowa współpraca, aby zapewnić lepszą ochronę i wprowadzić w życie odpowiednie przepisy, ponieważ w krajach gdzie brak jest tego typu prawnych rozwiązań cyberprzestępcy nadal wykorzystują luki prawne, a  ich  i ofiary mogą znajdować się  w każdym miejscu na świecie, jednak skutki tych przestępstw dla społeczeństw są podobne, dlatego niezbędne są  szybkie i zdecydowane międzynarodowe działania. Każdego dnia milion osób pada ofiarą cyberprzestępstw. Około 460 milionów osób padło ofiarą cyberprzestępstw, co daje 14 osób dorosłych na sekundę. Najbardziej powszechną i najszybciej rozwijającą się formą oszustw konsumenckich są wyłudzenia, które  związane są  z niewłaściwym posługiwaniem się przez internautów np.  danymi z kart kredytowych.  Niemal jedna czwarta ludzi korzystających z sieci komputerowych w Europie  była ofiarą co najmniej jednego ataku z wykorzystaniem szkodliwego oprogramowania. Specjaliści z Kaspersky Lab[2], każdego dnia wykrywają ponad 200 000 nowych próbek szkodliwego oprogramowania. Zaawansowane mechanizmy wykrywania i blokowania szkodliwego oprogramowania stanowią kluczowe technologie, na których opierają się produkty bezpieczeństwa. Ostatnie lata przyniosły znaczny wzrost zależności człowieka od systemów informatycznych, a to z kolei spowodowało wzrost poziomu zagrożenia dla cyberbezpieczeństwa, szacuje się, że każdego roku ma miejsce 80-90 milionów ataków w cyberprzestrzeni, a zatem każda minuta przynosi około 400 nowych zagrożeń i większość z nich pozostaje niewykryta. Po erze wirusów, trojanów i spamu  nastała epoka kradzieży danych, złośliwego oprogramowania atakującego urządzenia mobilne, cyfrowego szpiegostwa i terroryzmu. Zakres niebezpieczeństw zwiększa się z powszechnym zastosowaniem nowych technologii, w tym tzw. wearables, „internetu rzeczy”, płatności mobilnych, wirtualnych walut (np. bitcoin)[3] czy ujednoliconej, cyfrowej tożsamości dającej dostęp do usług firm i instytucji publicznych. Amerykanie bardziej niż jakiegokolwiek innego zagrożenia obawiają się, że oni sami lub infrastruktura o krytycznym znaczeniu dla ich kraju padną ofiarą cyberataku. Ataki przy użyciu szkodliwego oprogramowania oznaczają straty finansowe,  wiele osób zmuszonych jest ponieść koszty związane z przywróceniem uszkodzonych urządzeń do działania. Powszechnie uważa się, że szkodliwe oprogramowanie nie powoduje większych problemów niż spowolnienie komputera czy brak możliwości korzystania z Internetu. Jest to błędne przekonanie, ponieważ ataki z wykorzystaniem szkodliwego oprogramowania od dawna kosztują użytkowników ogromne  pieniądze: np. cyberprzestępca może ukraść wszystkie oszczędności ofiary przy pomocy jednego udanego ataku na system płatności lub konta bankowości elektronicznej. Ponad połowa naruszeń danych w Europie wynika z błędów organizacyjnych i popełnianych przy zarządzaniu systemem i danymi, a nie jest rezultatem ataków hakerskich, wynika z kolei z badań przeprowadzonych przez centrum CMDS[4].